Περνάω μέσα από τον ήλιο που ανατέλει
Πρόσωπα, όλοι χαμογελούν
Ναι, είναι μία ολοκαίνουρια παράδοση
Το νιώθω στην καρδιά μου
ΡΕΦ
Η γυναίκα μου από το Τόκιο
Με κάνει να βλέπω
Η γυναίκα μου από το Τόκιο
Είναι τόσο καλή σε μένα
Μίλα για εκείνη σαν Βασίλισσα
Που χορεύει σε ένα ανατολικό όνειρο
Ναι, με κάνει να νιώθω σαν ποτάμι
που με παίρνει μακριά
Ρεφ
Αλλά είμαι στο σπίτι και απλά δεν ανήκω...
Τόσο μακριά από τον κήπο που αγαπάμε
Αυτή είναι αυτό που κινείται στην ψυχή ενός περιστεριού
Σύντομα θα δω πόσο μαύρη ήταν η νύχτα μου
Όταν είμαστε μόνοι στην πόλη της του φωτός
Ανεβαίνοντας από αυτό το νέον σκοτάδι
Λαμπυρίζοντας σαν τρελό φεγγάρι
Ναι, με ανάβει σαν φωτιά
Φτιάχνομαι
Ρεφ