Jedzie młodzian, jedzie po kwiecistej smudze,
A dziewczyna dzbanem,
A dziewczyna dzbanem, czerpie wodę w strudze.
A dziewczyna dzbanem,
A dziewczyna dzbanem, czerpie wodę w strudze.
Dziewczyno, dziewczyno! Podajże mi wody.
Dajże ucałować, dajże ucałować, prześliczne jagody.
Dajże ucałować, dajże ucałować, prześliczne jagody.
A dziewczę ucieka po kwiecistej smudze.
Koniku, koniku! Zaplotę ci grzywę
Jeżeli dogonisz, jeżeli dogonisz, dziewczę urodziwe.
Koniku, koniku złotem cię podkuję,
Jeżeli dziewczęcia, jeżeli dziewczęcia, oczko pocałuję.
I konik dał susa, a dziewczę drugiego
I zaraz już było, i zaraz już było, pół mili od niego.
A młodzian pogania, a dziewczę się śmieje
I pierzcha, ucieka. I pierzcha, ucieka jak sarna przez knieje.
I przybiega nad brzeg Jeziora Modrego,
Pójdźże chłopcze ze mną do miękkiej pościeli,
Pójdźże chłopcze ze mną do wodnej topieli.
Pójdźże chłopcze ze mną do miękkiej pościeli,
Pójdźże chłopcze ze mną do wodnej topieli.
I przeląkł się młodzian dziewczęcia wodnicy
Chciał uciekać, lecz się wplątał w rogoziny.
Wodnica go ciągnie na głębie, topiele,
I z mułu mu na dnie miękkie łoże ściele.
A konik sam wrócił przed chatę ojcową,
Rży i grzebie nogą z pochyloną głową.
Pójdźże stary ojcze! Na weselne gody,
Syn się wasz ożenił, wziął jeziorne wody
W posag od dziewczyny: oj tam mu wesoło!
Szczupaki całują urodziwe czoło.
Oj tam mu wesoło! Fale przygrywają,
Łechcą go pod boki i o pierś muskają.