Ξεθωριάζων χρόνος, τόσο άπιαστος, τόσο άμορφος
Χαριτωμένη σπείρα, διαλυόμενη δόξα, θα αναστηθεί
Ύψωσε την ατελή αλυσίδα
Ύψωσε τους ξεθωριάζοντες καιρούς
Ο χρόνος αποφασίζει ποιος ζει ποιος πεθαίνει
Ο χρόνος σκαρφαλώνει κι ο χρόνος πετά
Και να ξεθωριάσει και να σβήσει μπορεί
Να φτιάξει μπορεί καινούργια αρχή
Όλα μπορεί να τα νικήσει ο χρόνος
Τίποτα ο χρόνος δεν θα χρειαστεί
Για να καταστρέψει και ξανά να ανθίσει
Μοχθηρό κύκλο γηραιότερο απ' τη γη
Σάπισε, κατάστρεψε για να αναδημιουργήσεις
Ξεθωριάζοντα χρόνε
Ξεθωριάζων χρόνος, τόσο άπιαστος, τόσο άμορφος
Χαριτωμένη σπείρα, διαλυόμενη δόξα, θα αναστηθεί
Ύψωσε την ατελή αλυσίδα
Ύψωσε τους ξεθωριάζοντες καιρούς
Σπασμένα παράθυρα, φουσκωμένη μπογιά
Δέρνουν οι άνεμοι, ήλιοι καυτοί και βροχή τρυπημένη από ξύλο, οι τοίχοι ραγισμένοι
Τα στοιχεία ομοίως μοχθηρά
Ό,τι έχουν φτιάξει άνθρωποι δεν κρατά
Στο μέλλον όπως στο παρελθόν
Μα οι αναμνήσεις μας είναι ισχυρές
Και θα ζήσουν πέρα απ' όλων των κύκλων τα γυρίσματα
Χρόνε · ξεπέρνα κάθε ζωή, προχώρα ψηλά
Συνέχεια! μέχρι το τέλος του κόσμου, αέναα
Ζήσε! πριν χάσουμε τον χρόνο μας, πριν ξεμείνουμε
Διαλυμένε, έντονε, ανεμοδαρμένε, τρυπημένε
Σπασμένε, αναρριχώμενε, υπτάμενε, ξεθωριάζοντα χρόνε
Ξεθωριάζων χρόνος, τόσο άπιαστος, τόσο άμορφος
Χαριτωμένη σπείρα, διαλυόμενη δόξα, θα αναστηθεί
Ξεθωριάζων χρόνος, τόσο άπιαστος, τόσο άμορφος
Χαριτωμένη σπείρα, διαλυόμενη δόξα, θα αναστηθεί
Ύψωσε την ατελή αλυσίδα
Ύψωσε τους ξεθωριάζοντες καιρούς