Terwijl de winterse wind Londen bezaait met eenzame harten
Oh, de warmte in jouw ogen trok me in jouw armen
Was het liefde of angst voor de kou die ons door de nacht leidde?
Met iedere kus overwon jouw schoonheid mijn twijfel
En mijn hoofd zei tegen mijn hart
"Laat de liefde groeien"
Maar mijn hart zei tegen mijn hoofd
"Deze keer niet,
Deze keer niet"
Op een dag zullen we gewassen en begraven worden, mijn meisje
En de tijd die ons werd gegeven zal achtergelaten worden voor de wereld
Het vlees dat leefde en liefhad zal weggevreten worden door een plaag
Dus laat de herinneringen mooi blijven voor diegenen die achterblijven
En mijn hoofd zei tegen mijn hart
"Laat de liefde groeien"
Maar mijn hart zei tegen mijn hoofd
"Deze keer niet"
Ja, mijn hart zei tegen mijn hoofd
"Deze keer niet,
Deze keer niet"
Oh, de schaamte die me wegstuurde van de God die ik ooit liefhad
Was dezelfde die mij in jouw armen stuurde
Oh en de pestilentie is overwonnen wanneer jij verdwaald bent en ik weg
En geen hoop, geen hoop zal overwinnen
En als de tweestrijd je raakt in je slaap
Onthoud dan dat de lente de sneeuw inruilt voor bladeren
Je zult weer gelukkig en gezond zijn
Wanneer de stad opklaart en de zon opkomt
En mijn hoofd zei tegen mijn hart
"Laat de liefde groeien"
Maar mijn hart zei tegen mijn hoofd
"Deze keer niet"
En mijn hoofd zei tegen mijn hart
"Laat de liefde groeien"
Maar mijn hart zei tegen mijn hoofd
"Deze keer niet,
Deze keer niet"