ווילנע,שטאָט פֿון גײַ סט און תּמימות,
ווילנע, ייִ דישלעך פֿאַרטראַכט,
װוּ עס מורמלען שטילע תּפֿילות,
שטילע סודות פֿון דער נאַכט.
אָפֿטמאָל, זע איך דיך אין חלום,
הייס געליבטע ווילנע מײַ ן,
און די אַלטע ווילנער געטאָ
אין אַ נעפּעלדיקן שײַ ן.
ווילנע, ווילנע, אונדזער היימשטאָט,
אונדזער בענקשאַפֿט און באַגער,
אַך, ווי אָפֿט עס רופֿט דײַ ן נאָמעם,
פֿון מײַ ן אויג אַרויס אַ טרער.
ווילנער געסלעך, ווילנער טײַ כן,
ווילנער וועלדער, באַרג און טאָל,
עפּעס נויעט, עפּעס בענקט זיך,
נאָך די צײַ טן פֿון אַמאָל.