Κάτω από το νερό, κάτω από την ιτέα
Κάθεται μόνος ένας δασοφύλακας, προσέχοντας την ιτέα
Αυτός και η σύζυγός του, κάποτε ζούσαν ευτυχισμένοι
Φύτεψαν έναν σπόρο, που μεγάλωσε μέσα από τα καλάμια
Καλοκαίρια και χειμώνες, μέσα από χιονισμένους Δεκέμβριους
Καθισμένοι δίπλα στο νερό κοντά στις καρβουνοστάχτες
Χάνοντας τις ζωές που είχαν κάποτε
Δεν θα σε άφηνα
Θα σε κράταγα
Όταν η τελευταία μέρα έρθει
Αν με χρειαστείς
Δεν θα με κρατήσεις
Την τελευταία μέρα, την τελευταία μας μέρα
Ο κύριος και η κυρία., ονειρεύτηκαν μια ιτέα
Χαράζοντας τα ονόματά τους, στην ιτέα τους
Αν αυτός μίλαγε, η αγάπη θα επέστρεφε
μίλησε από μέσα, πολύ αδύναμη για να ακουστεί
Καλοκαίρια και χειμώνες, μέσα από χιονισμένους Δεκέμβριους
Καθισμένοι δίπλα στο νερό κοντά στις καρβουνοστάχτες
Χάνοντας τις ζωές που είχαν κάποτε
Δεν θα σε άφηνα
Θα σε κράταγα
Όταν η τελευταία μέρα έρθει
Αν με χρειαστείς
Δεν θα με κρατήσεις
Την τελευταία μέρα, την τελευταία μας μέρα
Κάπου ο χρόνος θα ενωθεί
Οι κακοτυχίες θα γίνουν ηλιόλουστοι Δεκέμβριοι
Οι σύντροφοι θα μπορούν να βρουν την ιτέα τους
Δεν θα σε άφηνα
Θα σε κράταγα
Όταν η τελευταία μέρα έρθει
Δεν θα σε άφηνα
Θα σε κράταγα
Όταν έρθει η τελευταία μέρα
Αν με χρειαστείς
Δεν θα με κρατήσεις
Την τελευταία μέρα, την τελευταία μας μέρα