Faraoir, tá mo chroí cráite
Scar mé go deo le mo m'fhear ionúin
Ní bhláthaíonn a rós fhiáin níos mó
Faraoir, tá mo chroí cráite
Scar mé in earraigh le mo m'fhear ionúin
Ní bhláthaíonn a rós fhiáin níos mó
Ní bhláthaíonn a rós fhiáin níos mó
Thróid mo stór san codagh ansin
'S scread sé: "Chomh fada 's atá bua linn,
Bláthaíodh an rós fhiáin seo"
Thug mé a ainm don bláth sin
Bláth sí, bródúil agus dochorraithe
Go dtí oíche amháin nuair a tháinig an geimhreadh
Faraoir, tá mo chroí cráite
Scar mé in earraigh le mo m'fhear ionúin
Ní bhláthaíonn a rós fhiáin níos mó
An bhfeicfidh mé go luath é - tá imní an domhain orm
Tháinig litir a raibh ann istigh
Gur bhásaigh sé go laochta i tír i gcéin
Le rós go daingean ina lámh
Faraoir, tá mo chroí cráite
Scar mé go deo le mo m'fhear ionúin
Ní bhláthaíonn a rós fhiáin níos mó
Faraoir, tá mo chroí cráite
Scar mé go deo le mo m'fhear ionúin
Ní bhláthaíonn a rós fhiáin níos mó
Táim - ó - dealraithe, ní thagann sé níos mó