Widzenie lyrics

Widzę normalny kraj –

Brzozy, cerkiew, rzeka;

Nad rzeką olchowy gaj,

Dar Boga dla człowieka.

Wiatrem wędruje dzwon

Zrodzony w gliny grudzie

I oto ze wszystkich stron

Idą normalni ludzie.

Mówią to, co mówili,

Nikt ich za to nie gani.

Myślą to, co myśleli,

Nikt nie myśli za nich.

I widzę jedno z miast

W jego mrówczej strukturze,

W otwartym oknie blask

I drzwi otwarte w murze.

Za drzwiami pokój, stół,

Na ścianach starzy mistrzowie,

Za stołem – jakbym czuł –

Siedzi normalny człowiek.

I mówi to, co mówił,

Wcale nie boi się tego.

I myśli to, co myślał

I nie ma w tym nic złego.

I widzę drogę w kres

Za koło horyzontu,

Nie dziwiąc się, że tak jest,

Jak powinno być od początku.

Więc chwyta mnie jeden – z Nich

I w oczy drwiąco patrzy:

– Obudź się no, te – psych!

I daje mi zastrzyk.

Potem, normalna rzecz,

Do łóżka mnie przywiąże.

Chciałbym znów zasnąć, lecz

Za snem – już nie nadążę.