Ο χρόνος
δεν ήταν ποτέ αρκετός, καθόλου χρόνος
προσπαθούσα πάντα να ταιριάξω με την ζωή σου
χωρίς καμία σκέψη για την δική μου, την δική μου
κανένα λάθος
όλα ήταν σωστά και τώρα χάθηκε
σαν ένα δέντρο, με έκοψε και με άφησε να φύγω
σαν να μου απαγόρευόταν πάντα να λεω όχι
όχι-όχι, όχι
Πνίγομαι στο πιο σκοτεινό γκρι
με καμία απάντηση για να με σώσει
το συγκρατώ
το συγκρατώ
κάνω ανοησίες χωρίς κανέναν για να κατηγορήσω
με άφησες εδώ χωρίς ίχνος
όταν σε συγκράτησα
σε συγκράτησα
Οπότε πες μου, γιατί εγώ;
δεν ήξερα καν
γιατί εγώ;
με άφησες ολομόναχη
τόσο ψυχρό
τόσο ψυχρό
Έκλεψες
την ευτυχία μου κάτω από την μύτη μου
οι ανασφάλειές μου έμειναν στο πάτωμα
και δεν σκέφτηκα για ένα δευτερόλεπτο, ο-όχι, όχι-όχι
Πνίγομαι στο πιο σκοτεινό γκρι
με καμία απάντηση για να με σώσει
το συγκρατώ
το συγκρατώ
κάνω ανοησίες χωρίς κανέναν για να κατηγορήσω
με άφησες εδώ χωρίς ίχνος
όταν σε συγκράτησα
σε συγκράτησα
Οπότε πες μου, γιατί εγώ;
δεν ήξερα καν
(και ακόμα δεν με αγαπάς)
γιατί εγώ;
με άφησες ολομόναχη
(οπότε γιατί με άφησες;)
τόσο ψυχρό
τόσο ψυχρό
Γιατί εγώ;
δεν ήξερα καν
γιατί εγώ;
με άφησες ολομόναχη
και τώρα
γιατί εγώ;
δεν ήξερα καν
γιατί εγώ;
με άφησες ολομόναχη
Οπότε πες μου, γιατί εγώ;
δεν ήξερα καν
(και ακόμα δεν με αγαπάς)
γιατί εγώ;
με άφησες ολομόναχη
(οπότε γιατί με άφησες;)
Οπότε πες μου, γιατί εγώ;
δεν ήξερα καν
(και ακόμα δεν με αγαπάς)
γιατί εγώ;
με άφησες ολομόναχη
(οπότε γιατί με άφησες;)