Από τότε που θυμάμαι
Έπεφτε βροχή.
Νέφη μυστηρίου σκορπούν
Τη σύγχυση στη γη.
Άνθρωποι καλοί καθώς περνούσαν οι εποχές
Προσπαθούσανε να βρουν το ήλιο
Κι εγώ αναρωτιέμαι, ακόμα αναρωτιέμαι
Ποιος θα σταματήσει τη βροχή.
Πήγα κάτω στη Βιρτζίνια,
Αναζητώντας απ' την καταιγίδα μια φωλιά.
Εγκλωβισμένος μέσα στο μύθο,
Έβλεπα τον πύργο να φτάνει ως ψηλά.
Πενταετή σχέδια και νέες συμφωνίες,
Γύρω τους έχουν αλυσίδες χρυσές.
Κι εγώ αναρωτιέμαι, ακόμα αναρωτιέμαι
Ποιος θα σταματήσει τη βροχή.
Άκουγα τους τραγουδιστές να παίζουν,
Πώς ζητωκραυγάζαμε ζητώντας πιο πολύ.
Το πλήθος συνωστισμένο βιαστικά,
Προπαθούσε να βρει λίγη θαλπωρή.
Η βροχή συνέχιζε να πέφτει,
Να πέφτει στ' αυτιά μου πάνω.
Κι εγώ αναρωτιέμαι, ακόμα αναρωτιέμαι
Ποιος θα σταματήσει τη βροχή.