Elke september
verliezen haar blauwe ogen een beetje licht
Ik zie de witte rozen
Ze staan daar precies op tijd op de tafel
Net voordat de herfst komt
hoor ik het geluid
van twee mensen die praten
zonder woorden
Ze houden elkaar vast
Ook al doet het pijn
Wat dit huis verbindt
Ik weet het niet
Maar ik vermoed
dat het de liefde is
achter de witte rozen
Hij is de rots die
haar vaste grond geeft
Maar dit soort pijn
had iedereen eronder kunnen krijgen
En als de herfst komt
hoor ik het geluid
van twee mensen die praten
zonder woorden
Ze houden elkaar vast
Ook al doet het pijn
Wat dit huis verbindt
Ik weet het niet
Maar ik vermoed
dat het de liefde is
achter de witte rozen
Ik kan me niet voorstellen
hoe ze zich er zo jong doorheen sloegen
Jij verloor een broer
Maar zij verloren hun eerstgeboren zoon
Wat dit huis verbindt
weet ik nu
Het is de liefde
achter de witte rozen
1000 bezoekers