...Και ο δρόμος γίνεται η νύφη μου
Έχω στερέψει απ'όλα εκτός από την περιφάνεια
Κι έτσι εμπιστεύομαι τον εαυτό μου σ'αυτήν
Και με κρατά ικανοποιημένο
Μου δίνει ό,τι χρειάζομαι
....Και με σκόνη στον λαιμό λαχταρώ
Μόνο γνώση θα σώζω
Στο παιχνίδι εσύ παραμένεις σκλάβος
Πλάνης, περιφερόμενος,
Νομάς, ζητιάνος
Ας με αποκαλέσετε όπως θέλετε
(Ρεφραίν:)
Αλλά θα περνώ τον χρόνο μου οπουδήποτε
Ελεύθερος να λέω τις σκέψεις μου οπουδήποτε
Και θα αναπροσδιοριστώ οπουδήποτε
Όπου κι αν τριγυρίζω
Όπου κι αν βάλω το κεφάλι είναι σπίτι
...Και η γη γίνεται ο θρόνος μου
Προσαρμόζομαι στο άγνωστο
Μεγάλωσα κάτω απ'τα περιπλανόμενα αστέρια
Με τον εαυτό μου αλλά όχι μόνος μου
Δεν ρωτάω κανέναν
...Και οι δεσμοί μου έχουν κοπεί εντελώς
Έχοντας λιγότερα, περισσότερα κερδίζω
Στο νικημένο μονοπάτι εγώ βασιλεύω
Πλάνης, περιφερόμενος,
Νομάς, ζητιάνος
Ας με αποκαλέσετε όπως θέλετε
(Ρεφραίν:)
Αλλά θα περνώ τον χρόνο μου οπουδήποτε
Ελεύθερος να λέω τις σκέψεις μου οπουδήποτε
Και θα αναπροσδιοριστώ οπουδήποτε
Όπου κι αν τριγυρίζω
Όπου κι αν βάλω το κεφάλι είναι σπίτι
Αλλά θα περνώ τον χρόνο μου οπουδήποτε
Ελεύθερος να λέω τις σκέψεις μου οπουδήποτε
Και θα παίρνω τις ανακαλύψεις μου οπουδήποτε
Όπου κι αν τριγυρίζω
Όπου κι αν βάλω το κεφάλι είναι σπίτι
Λαξευμένο στην πέτρα μου
Το σώμα μου κείται, αλλά ακόμα γυρνώ από δω κι από κει
Όπου κι αν τριγυρίζω