Ik sta alleen
Ik voel de lucht suizelen door de eenzame bomen
En er heerst geen vrede
Ik sta alleen
Binnen het duister wanneer de wereld in diepe slaap is en het geweld is gestaakt.
Waar waren jullie toen mijn leven werd gestolen
Waar waren jullie toen mijn huis brandde
Zulk een onderschatte tragedie
Hoe konden wij toestaan
Te leven in een wereld van afwijzing
De geknakte dromen die wij achterlieten toen wij van ons vaderland vluchtten / Waarom zijn er nu zovele doden, zijn wij niet langer getrouw?* / Hoe kunnen wij ons nu veilig voelen, waar moeten wij beginnen / Wanneer de wereld rondom ons zich er niets van lijkt aan te trekken
Ik draag het verleden op de schouders
Mijn ogen zijn van zorgen vervuld
En de stille droom in mijn hoofd zou de morgen waarschijnlijk nooit beleven / Tot op de dag van vandaag bid ik dat ik de hoop nooit verlies / Ik geloof nog steeds in de mens** en mijn enige ware God
. . . . .
. . . . .
-------------------------------------------
*Het Engels is hier zeer onduidelijk . . .
**enkelvoud als collectief