Bir keresinde, geceleyin,
Öne eğip başımı, durdum
Alabildiğine koyu karanlıkta.
Kimsesiz hissetti kalbim ve ağladım, ah Tanrım,
Esirgeme yüzünü benden!..
Bir kralmışcasına, yaşayabilirim koca bir sarayda,
Bana ait muazzam bir varlıkla.
Hiçbir şey bilmiyorum oysa,
Şu koskoca dünyada:
Yalnız olmaktan fena.
Tut elimi yol boyunca
Anbean, günbegün
Burdan o büyük bilinmeze
Al elimi
Yardım et ayakta durmama
Kimsenin yalnız kalmadığı yerde
Tut elimi
Yardım et ayakta durmama
Kimsenin yalnız kalmadığı yerde