In de schaduw wacht een verlangen
Dat je niet kan waarmaken1
En de druk blijft alsmaar oplopen
En het vuur legt je aan de schenen
Het is te laat, je kan er niet meer omheen draaien
Je hebt het zelf al vele malen gezien
Uiteindelijk stop je met ertegen te vechten
Onontkoombaar
Want je wordt gek
En je slaapt met wijdopen ogen
Waar ligt de grens
Van je zwartste gevoelens?
Waarom overleeft het allemaal?
Waar is het licht,
Van jouw diepste devotie?
Ik bid dat het nog steeds levend is.
Het is de regel waarnaar je leeft en voor zal sterven
Het is het enige dat je niet kan ontkennen
Zelfs als je de prijs er niet van kent
Het is gerechtvaardigd
Er is zoveel meer nu om voor te vechten
Maar het veranderd nog steeds niet wie je bent
Er is geen vrees dat je er ooit aan zal toegeven2
Je bent onaantastbaar
Want je wordt gek
En je slaapt met wijdopen ogen
Waar ligt de grens,
Van je zwartste gevoelens?
Waarom overleeft het allemaal?
Waar is het licht,
Van jouw diepste devotie?
Ik bid dat het nog steeds levend is.
Je kan jezelf niet stoppen
Je wilt niet voelen
Je wilt niet zien wie je bent geworden
Je kan niet weglopen
Van dat wie je bent
Geef er nooit aan toe
Waar ligt de grens,
Van je zwartste gevoelens?
Waarom overleeft het allemaal?
Waar is het licht,
Van jouw diepste devotie?
Ik bid dat het nog steeds levend is.
1. Ze zingt that ipv but2. Een andere interpretatie kan zijn 'Er is geen vrees, waar jij ooit aan zal toegeven'