Wanneer werd het leven toch zo gecompliceerd? / Ik heb jaren aan teveel gepieker en tijd verspild / En iedere lijn in mijn gezicht bewijst dat ik gevochten en het tot een volgende dag overleefd heb
Wanneer werd het leven deze plek van waanzin?
Op drift op een lege zee van golven en treurnis?
Ik mag geloven dat ik het heft in handen heb
en dromen dat het niet helemaal mijn schuld was
Sta je niet met beide benen op de grond
en laat jouw stem het afweten
dan is het hier veilig, op deze plek, boven de wolken
Sta je niet met beide benen op de aarde
dan kun je de dingen die pijn doen niet voelen
En je bent vrij, je hoeft niet naar beneden te komen
Wanneer je niet met beide benen op de grond staat
Ieder dag lijkt wel een beetje langer te duren
Waarom ben ik de enige die niet sterker wordt
Rond rennen en doen alsof het leven een spel is
Verjaagt de duisternis niet
Ik ben dan wel jong maar ik weet nog goed
Dat ik, vol van vreugde, huilde van het lachen
Nu zijn al mijn tranen uitgehuild
Doe-alsof, maar laat mij erbuiten
Want ik sta met beide benen op de grond
En de hervonden innerlijke stem
Verkondigt de waarheid, "Het heeft geen zin
Wanneer je met je hoofd in de wolken loopt."
Met vaste grond onder de voeten
Kan ik de dingen aan die pijn doen
En na verloop van tijd gaat 't goed,
Ik zal het te boven komen
Ik was eens net als jij
Het leven was een doolhof
Ik kon de weg naar buiten niet vinden
Maar wat ik zeg is waar
Je zult versteld staan
Doe-alsof en je komt achter de waarheid
Wanneer je niet met beide benen op de grond staat
Wanneer je stem het laat afweten
Dan is het hier veilig. Op deze plek
Boven de wolken
Sta je niet met beide benen op de aarde
dan kun je de dingen die pijn doen niet voelen
En je bent vrij, je hoeft niet naar beneden te komen
Wanneer je niet met beide benen op de grond staat