Ατονία ας εδραιωθεί
Μέσα σε ετούτον τον γνώριμό μου κόσμο
Οι μέρες να με συγκρατήσουν δεν μπορούν
Στο ενδιάμεσο θαμπώνω
Ποτέ απόλυτα προσηλωμένος
Κάνει αγώνα ταχύτητας ο νους ανάμεσα στις λέξεις
Όσο μακρύτερα μπορώ να φτάσω
Μακριά από όλο αυτό
Όταν η αναποφασιστικότητα τελειώσει μπορεί η ζωή να ξαναρχίσει;
Είμαι σιωπή
Ενώ ο κόσμος ουρλιάζει
Είμαι διαφυγή όταν να με προσεγγίσεις προσπαθείς
Είμαι πανικός
Είμαι φόβος πίσω από αυτά εδώ τα τείχη που με προστατεύουν
Είμαι αποτυχία και αντίσταση
Είμαι χαμένος εκεί όπου ανήκω
Είμαι σιωπή ενώ ο κόσμος ουρλιάζει
Η ανασφάλειά μου τείνεται
Σε όσους για τους εαυτούς τους μιλούν
Ποτισμένοι από αυτό το δηλητήριο της
Ξιπασμένης ψευδούς αυτοπεποίθησης
Φαίνεται στα μάτια τους
Φαίνεται στις ζωές μας
Συντονισμένος στου σκότους τον ρυθμό
Αυτόν αξίζει να τον διατηρήσω
Την παράνοια δεν μπορώ να εμποδίσω
Tις σκέψεις μου να καταδιώκει
Πλανιούνται στο μυαλό
Τόσο καιρό που πλέον επ' αόριστον φαντάζει
Το μυαλό μου με κρατά καθηλωμένο
Όταν η αναποφασιστικότητα τελειώσει μπορεί η ζωή να ξαναρχίσει;
Είμαι σιωπή
Ενώ ο κόσμος ουρλιάζει
Είμαι διαφυγή όταν να με προσεγγίσεις προσπαθείς
Είμαι πανικός
Είμαι φόβος πίσω από αυτά εδώ τα τείχη που με προστατεύουν
Είμαι αποτυχία και αντίσταση
Είμαι χαμένος εκεί όπου ανήκω
Είμαι σιωπή ενώ ο κόσμος ουρλιάζει