Λοιπόν μέτα από ό,τι έχει ειπωθεί
Μπορούμε να βρούμε το δρόμο (στην εποχή)
Που οι μέρες ήταν δικές μας για να τις αδράξουμε
Και τίποτα δεν μας πλήγωνε ποτέ
Και αποτύχαμε να προσφέρουμε ή να συγχωρήσουμε
Άπλωσε τα χέρια σου στις χάρες
Νίκησε το ελπιδοφόρο φως
Γιατί ακόμη και οι πληγωμένοι λυγίζουν
Μέσα στην σιωπή που μόνο εσύ γνωρίζεις
Τί κρύβει. Στο κενό
που μόνο εσύ γνωρίζεις
πότε η νύχτα είναι μεγάλη
και η θέληση είναι αδύναμη
Ακόμη και οι πληγωμένοι λυγίζουν
Είναι ένας πόνος που ποτέ δεν θα γνωρίσεις
Mια και είσαι φυλακισμένη σ'ένα φως που κάποτε έβγαζες
Για κάθε ώρα, στο κεφάλι μου,
Που το μυαλό μου παραμορφώνει
Τι μπορούν να πουν οι πληγωμένοι
Σβήσε την ηχορύπανση
Την αποσυγκέντρωση του ονείρου της παράνοιας
Νίκησε την απελπισία
Μέσα στην σιωπή που μόνο εσύ γνωρίζεις
Τί κρύβει. Στο κενό
που μόνο εσύ γνωρίζεις
Σ'αυτό το σκοτάδι
Που μόνο εσύ γνωρίσεις
Μέσα στην μοναξιά
Που μόνο εσύ γνωρίζεις
Πότε η νύχτα είναι μεγάλη
Και η θέληση είναι αδύναμη
Ό,τι μόνο εσύ γνωρίζεις