มันควรจะเจ็บ มันคือหัวใจที่แตกสลาย
แต่การก้าวเดินต่อไปเป็นส่วนที่ยากที่สุด
มันมาอย่างรวดเร็วมาก การต้องปล่อยไปน่ะ
แต่ความทรงจำหายไป ทุกคนรู้
ใครๆก็รู้
ถ้าหากฉันพยายามแล้วล่ะ แต่ทันใดนั้นที่ฉันหลับตาลง
และฉันก็กลับไปที่ตรงนั้น ที่ที่การบอกลาครั้งสุดท้ายของเราเกิดขึ้น
และถ้าหากเวลาไม่ได้ช่วยอะไรเลย ฉันควรจะทำอย่างไร
ถ้าหากฉันไม่มีวันลืมเธอได้ล่ะ
อาจจะผ่านมาเป็นเดือนแล้ว หรืออาจจะหลายปีต่อจากนี้
ฉันพบกับใครบางคน และมันกำลังจะไปได้ดี
ทุกๆ ครั้งต่อจากนี้ เขาสามารถมองและเข้าใจฉันได้
เพราะเมื่อใดก็ตามที่ฉันมองเขา
ที่ฉันเห็นก็คือเธอ
ถ้าหากฉันพยายามแล้วล่ะ แต่ทันใดนั้นที่ฉันหลับตาลง
และฉันก็กลับไปที่ตรงนั้น ที่ที่การบอกลาครั้งสุดท้ายของเราเกิดขึ้น
และถ้าหากเวลาไม่ได้ช่วยอะไรเลย ฉันควรจะทำอย่างไร
ถ้าหากฉันไม่มีวันลืมเธอได้ล่ะ
ถ้าฉันไม่มีวันลืมล่ะ
ถ้าหากฉันไม่มีทางตัดใจได้ล่ะ
ถ้าฉันไม่สามารถเรียกคืนคำพูดที่เสียไปได้
ถ้าหากอะไรๆมันไม่มีทางดีขึ้นได้
ถ้าหากมันจะคงอยู่ชั่วนิรันดร์ล่ะ
ฉันพยายามแล้วนะ แต่ทันใดนั้นที่ฉันหลับตาลง
และฉันก็กลับไปที่ตรงนั้น ที่ที่การบอกลาครั้งสุดท้ายของเราเกิดขึ้น
และถ้าหากเวลาไม่ได้ช่วยอะไรเลย ฉันควรจะทำอย่างไร
ถ้าหากฉันไม่มีวันลืมเธอได้ล่ะ
ถ้าหากฉันให้ทุกๆสิ่งที่ฉันมีกับเธอไปแล้วล่ะ
ถ้าหากรักของเธอเป็นสิ่งเดียวที่ยิงตรงเข้าหัวใจฉันเลยล่ะ
ถ้าหากชีวิตฉันจบลงด้วยสิ่งที่ไม่สามารถเปรียบเทียบกับเธอได้ล่ะ
ถ้าหากฉันไม่มีวันลืมเธอได้เลย หากไม่มีวันตัดใจได้
ถ้าฉันลืมเธอไม่ได้ล่ะ
ถ้าฉันลืมเธอไม่ได้
ถ้าหากฉันไม่มีวันลืมเธอได้ล่ะ
ตัดใจจากเธอ