Ο συσσωρευμένος χρόνος μάλλον κάλεσε την απληστία
βλέπω πως πονάει πιο πολύ σήμερα απο ότι χτες..ω κορίτσι
ακόμη και το χαμόγελο που κατευθύνοταν προς εμένα,δεν μπορεί να με κάνει χαρούμενο
ξέρω πως δεν είναι τίποτα το σπουδαίο μωρό μου
Τι και αν φαίνεται πως θα με αγαπήσεις
φαίνεται πως αν περιμένω λίγο θα έρθεις σε μενα
με τέτοιες προσδοκίες δεν μπορώ να σε αφήσω
ετσι συσσωρεύεται ο χρόνος και γίνεται πόνος
το ήξερα καλά ω κορίτσι
Ήθελα να πιστεύω πως το χαμόγελο ήταν για μένα αλλά
δεν ήταν,έτσι?αλλα και πάλι..ίσως
Τι κι αν σε συναντούσα πρώτος
όχι,μάλλον θα ήταν καλύτερα να μην σε ήξερα
τέτοιες σκέψεις δεν είναι χρήσιμες
διότι ήδη ζω
βαθιά μέσα στις στιγμές σου
Η αγάπη μεγαλώνει όπως και το βάρος του χρόνου
ακόμα και αν ο πόνος είναι βαρύς
ακόμα φαίνεται πως με αγαπας
φαίνεται πως αν περιμένω λίγο θα έρθεις σε μενα
με τέτοιες προσδοκίες (έλα πίσω σε μενα)δεν μπορώ να σε αφήσω
ετσι συσσωρεύεται ο χρόνος και γίνεται πόνος
το ήξερα καλά ω κορίτσι ω δεσποινίς