Βαθιά κάθομαι βυθισμένος,
ανακατεύω τα πράγματα βαθιά μεσ' το κεφάλι μου,
ψάχνω για λόγους ή σημάδια,
λαχταρώ την επιστροφή.
Βαριά σημαδεμένη χτυπά η καρδιά μου
άκαμπτα βλέμματα στη θράκα.
Σκέψεις τραβιούνται μακρυά μου,
δεν βλέπω φως στον ορίζοντα.
Αν όχι εγώ, τότε ποιός-
ποιός θα περπατήσει μέσα από τη φωτιά;
Αν όχι εγώ, τότε ποιός-
ποιός θα μετρήσει τ' αστρα;
Αν όχι εγώ, τότε ποιός-
ποιός θα σου συμπαρασταθεί;
Κλέβω την ηλιαχτίδα,
θα 'μαι μαζί σου!
Τρέμοντας μου 'ρχεται κρύο.
Ελπίδα μετατρέπεται σε παγετό.
Φλόγες καίγουν τις αισθήσεις μου.
Κάθε νύχτα ηχεί πολεμικό ουρλιαχτό.
Αισθάνομαι την δύναμη να χάνεται.
Τα καλέσματά μου εδώ και καιρό έχουν σιωπίσει.
Πόσο ακόμα να κοροϊδέψω τον εαυτό μου;
Σε παρακαλώ, έλα και πάρε με σύντομα1!
Αν όχι εγώ, τότε ποιός-
ποιός θα περπατήσει μέσα από τη φωτιά;
Αν όχι εγώ, τότε ποιός-
ποιός θα μετρήσει τ' αστρα;
Αν όχι εγώ, τότε ποιός-
ποιός θα σου συμπαρασταθεί;
Κλέβω την ηλιαχτίδα,
θα 'μαι μαζί σου!
Βαθιά κάθομαι βυθισμένος,
καταγράφω σκέψεις σε χαρτί.
Απόψε κλείνω το κόσμημα,
ας τραβήξει μακρυά από σένα.
Αν όχι εγώ, τότε ποιός-
ποιός θα περπατήσει μέσα από τη φωτιά;
Αν όχι εγώ, τότε ποιός-
ποιός θα μετρήσει τ' αστρα;
Αν όχι εγώ, τότε ποιός-
ποιός θα σου συμπαρασταθεί;
Κλέβω την ηλιαχτίδα,
θα 'μαι μαζί σου!