Εσύ είπες: «Θέλω κι άλλο.»
Εγώ είπα: «Παρακαλώ!»
Ήμασταν ξαναμμένοι,
Κλείσαμε γρήγορα το τηλέφωνο.
Τι σημαίνει αυτό;
Εσύ λες: «Μα δεν γίνεται από τηλεφώνου!»
Και τώρα κάθεσαι άπραγη ολομόναχη
Και αναρωτιέσαι: Γιατί
Γιατί σε μένα, ρε παιδί μου; Μα δεν το εννοούσα έτσι!
Λυπάμαι τόσο πολύ! Έκλαψες.
Κι όταν κλαις, τότε εγώ χάνομαι,
Τότε είναι ήδη πολύ αργά για όλα,
Κλαις, επειδή νιώθεις, ότι φτάνει στο τέλος.
Όταν κλαις, τότε νιώθω τόσο αβοήθητος,
Γιατί δεν μπορώ να σε παρηγορήσω,
Γιατί όταν κλαις, ο πόνος κράτησε ήδη πολύ καιρό.
Δεν υπάρχει επιστροφή,
Δεν θα βρεις την ευτυχία σου
Σε μένα.
Δεν θα μείνω άλλο μαζί σου,
Γιατί θα την ψωνίσω,
Γιατί δεν θα το αντέξω περισσότερο.
Πρέπει να φύγω,
Όλα τα άλλα δεν έχουν νόημα.
Να χαίρεσαι!
Τα πράγματα συχνά δεν είναι έτσι
Όπως φαίνονται.
Απλά σταμάτα τώρα σε παρακαλώ να κλαις!
Κι όταν κλαις, τότε εγώ χάνομαι,
Τότε είναι ήδη πολύ αργά για όλα,
Κλαις, επειδή νιώθεις, ότι φτάνει στο τέλος.
Όταν κλαις, τότε νιώθω τόσο αβοήθητος,
Γιατί δεν μπορώ να σε παρηγορήσω,
Γιατί όταν κλαις, ο πόνος κράτησε ήδη πολύ καιρό.
Θα ξαναϊδωθούμε,
Το ξέρεις πολύ καλά.
Θα σταθούμε ο ένας απέναντι στον άλλον
Και θα κοιταχτούμε στα μάτια,
Με τρεμάμενα χέρια.
Θα καταλήξει σε δάκρυα.
Κι όταν κλαις, τότε εγώ χάνομαι,
Τότε είναι ήδη πολύ αργά για όλα,
Κλαις, επειδή νιώθεις, ότι φτάνει στο τέλος.
Όταν κλαις, τότε νιώθω τόσο αβοήθητος,
Γιατί δεν μπορώ να σε παρηγορήσω,
Γιατί όταν κλαις, ο πόνος κράτησε ήδη πολύ καιρό.
Όταν κλαίμε, τότε είμαστε χαμένοι.
Όταν κλαίμε, τότε πονάει τόσο πολύ.
Όταν κλαίμε, τότε είμαστε τόσο αβοήθητοι.
Όταν κλαίμε, τότε πονάει τόσο πολύ.