Czemu wspólny czas
dostrzega smutek w nas
z niepotrzebnych dni?
Noc wciąż wraca złem,
dzień tylko dniem
bez słów.
Lawina chłodu zła
nad nami ciągle trwa
i nie powiesz mi,
że któryś dzień
przemieni zło na sen.
Są jeszcze w nas
rozkochane dobra słów,
ślubnych słów,
welon pszczelich dni.
Są jeszcze w nas
takie sny,
jakich nie zna ten świat.
Więc czemu wspólny czas
dostrzega pustkę w nas?
Przecież chcemy żyć,
żyć dobrym dniem,
spokojnym snem
bez słów.
Niech wróci twoja twarz,
uwierzę jeszcze raz,
że znów podasz mi dłoń.
Niech przyjdzie dzień,
co zmieni zło na sen.
Są jeszcze w nas
rozkochane dobra słów,
ślubnych słów,
welon pszczelich dni.
Są jeszcze w nas
takie sny,
jakich nie zna ten świat.
Już słyszysz mój głos,
odmieniasz los
rozdrażnionych chwil.
Noc wraca snem,
dzień naszym dniem,
jest znów,
jest znów nasz
dom.