Uit de ruïnes
Uit de ravage
Ditmaal kan ik niet dezelfde fout maken
Wij zijn de kinderen
De laatste generatie
Wij zijn de laatsten die zij in de steek lieten
En ik vraag me af of wij ooit zullen veranderen
Leven onder de angst tot er niets meer overblijft
Wij hebben geen behoefte aan nog een held
Wij hoeven geen weet te hebben van de weg naar huis
Wij willen slechts leven voorbij de donderkoepel (?)
Op zoek naar iets waar wij op kunnen rekenen
Er moet daarginder iets beters zijn
Liefde en medeleven, hun dag is komende
Al het andere zijn luchtkastelen
En ik vraag me af of wij ooit zullen veranderen
Leven onder de angst tot er niets meer overblijft
Alle kinderen zeggen
Wij hebben geen behoefte aan nog een held
Wij hoeven geen weet te hebben van de weg naar huis
Wij willen slechts leven voorbij de donderkoepel (?)
Dus, hoe richten wij ons leven in?
WIj laten slechts een teken achter
Zal ons verhaal als een licht schijnen
Of ten onder gaan in het doneker
Geef het alles of niets
Wij hebben geen behoefte aan nog een held
Wij hoeven geen weet te hebben van de weg naar huis
Wij willen slechts leven voorbij de donderkoepel (?)