Yıllar önce bir arkadaşım vardı,
Elim bir geceydi öldüğünde,
Hayatımın en acı zamanıydı.
Haftalarca öfkeyle ve gözyaşları içinde
Ağlamaktan kendimi alıkoyamadım.
Yıllarca onun ruhunu hissettim,
Onun beni izlediğine,
Zor zamanlarımda beni kolladığına yemin edebilirim.
Onun varlığını yeniden hissediyorum,
Her seferinde kahroluyorum.
Ruhu aynen bir rüzgâr gibi,
Beni koruyan bir melek gibi.
Ah, biliyorum, ah, biliyorum,
O beni kolluyor,
Ah, biliyorum, ah, biliyorum,
O beni kolluyor.
Hayallerimizi paylaşmıştık,
On yaşında kan kardeşi olan
Tüm o en iyi arkadaşların yaptığı gibi.
Pervasızca yaşardık,
Ve o bedelini ödedi,
Ama neden? Neden ölmek zorundaydı ki?
Bugün bile bu beni derinden üzüyor,
Böyle hissettiğim için bencillik mi ediyorum?
Biliyorum, o şimdi bir melek,
Bir gün yeniden beraber olacağız.
Onun varlığını yeniden hissediyorum,
Her seferinde kahroluyorum.
Ruhu aynen bir rüzgâr gibi,
Beni koruyan bir melek gibi.
Ah, biliyorum, ah, biliyorum,
O beni kolluyor,
Ah, biliyorum, ah, biliyorum,
O beni kolluyor.