Από την χρυσή ακτή, στις εφτά θάλασσες
Ταξεδεύω συνέχεια σ' όλα τα μέρη
Αλλά τώρα μου φαίνεται είμαι ένας ξένος στον εαυτό μου
Και όλα αυτά που καμιά φορά κάνω, δεν είμαι εγώ αλλά
κάποιος άλλος
Κλείνω τα μάτια μου, και σκέφτομαι το σπίτι
Άλλη μια πόλη περνάει μες τη νύχτα
Δεν είναι αστείο αυτό, δεν σου λείπει κάτι μέχρι να σου φύγει μακριά
Και η καρδιά μου βρίσκεται εκεί και θα είναι εκεί μέχρι τη μέρα που θα πεθάνω
[ΡΕΦΡΑΙΝ:]
Γι΄αυτό λοιπόν κατάλαβέ το
Μη χαραμίζεις τον χρόνο σου ψάχνοντας πάντα για
εκείνα τα χαμένα χρόνια
Αντιμετώπισέ τα... όρθωσε το ανάστημά σου
Και κατάλαβέ το ότι ζεις στα χρυσά χρόνια
Πολλής χρόνος στα χέρια μου, σ' έχω στο μυαλό μου
Δεν μπορώ να απαλύνω αυτόν τον πόνο τόσο εύκολα
Όταν δεν βρίσκεις τις λέξεις για να πεις είναι δύσκολο να επιβιώσεις άλλη μια μέρα
Και με κάνει να θέλω να κλαίω και να απλώσω
τα χέρια μου ψηλά στον ουρανό
[ΡΕΦΡΑΙΝ]
--ΣΟΛΟ--
[ΡΕΦΡΑΙΝ] x2