Van de goudkust over de zeven zeeën
Reis ik verder, her en der
Maar het lijkt nu alsof ik voor mezelf een vreemde ben
En soms ben ik het niet die alles doet maar
iemand anders
Ik sluit de ogen en denk aan thuis
Er gaat 's nachts alweer een stad voorbij
Is het niet grappig, je mist het pas
wanneer het weg is
En daar blijft mijn hart liggen tot aan
mijn sterfdag
[REFREIN]
Dus begrijp
Dat je je tijd niet verdoet, steeds op zoek naar
die verspilde jaren
Kop op . . . verman je
En realiseer je dat je de gouden jaren beleeft
Teveel vrije tijd, ik denk aan jou
Ik kan deze pijn niet zo gemakkelijk verzachten
Wanneer je de woorden niet kan vinden om je te uiten
dan is het moeilijk om weer een dag door te komen
En ik sta op het punt te huilen en
mijn handen te heffen
[REFREIN]
--SOLO--
[REFREIN] bis