Ιανουάριος, είναι το χρώμα του δέρματος της
Φεβρουάριος, τα χείλη της είναι τόσο ελκυστικά
Μεταξένια μαλλιά όσο κοντά όσο η ασφάλεια της
Είναι ταλαιπωρημένη, είναι λάθος χρησιμοποιημένη
Τα μάτια της αντανακλούν σαν βροχή στο πεζοδρόμιο
Παίρνω τον έλεγχο, εκείνη εκρήγνυται, βυθίζεται στα βάθη της
Εγώ είμαι η τρεμούλα στην φωνή της όταν προσπαθεί να μιλήσει
Εστιάζω στην αδυναμία της
Είμαστε ξάγρυπνοι και κοιτάμε που μεγαλώνει
Εκείνη διστάζει να κρατήσει γερά
Το σώμα της τρέμει, η ανάσα της είναι κρύα
Για να την κρατήσω ασφαλής είναι το μόνο που ξέρω
Τα φιλιά της είναι σαν όξινη βροχή
Που διαλύουν μακριά την αίσθηση της συγκράτησης
Τα φώτα έξω καίνε από τον μανδύα της ομίχλης
Καλύπτοντας την βία, με έχει τσιμπήσει σφήκα
Οπότε έλα σε εμένα
Χωρίς αίσθηση της αυτοσυγκράτησης
Οπότε έλα για εμένα
Έλα μαζί μου και εξαφανίσου χωρίς ίχνη
Εγκληματικό, το ότι ποθώ την γεύση της
Είμαι στην αρπαγή του μυαλού της όταν προσπαθεί να κοιμηθεί
Είναι στοιχειώδες, με σκοτώνει
Καθόλου χρόνος ή μέρος για να το πάρω αργά
Και το κεφάλι μου πονά αλλά αρνούμαι να φύγω
Το πρόσωπο της απαλό σαν το χιόνι
Μοιάζει τόσο χαμένη αλλά την νοιώθω σαν σπίτι
Τα φιλιά της είναι σαν όξινη βροχή
Που διαλύουν μακριά την αίσθηση της συγκράτησης
Τα φώτα έξω καίνε από τον μανδύα της ομίχλης
Καλύπτοντας την βία, με έχει τσιμπήσει σφήκα
Οπότε έλα σε εμένα
Χωρίς αίσθηση της αυτοσυγκράτησης
Οπότε έλα για εμένα
Έλα μαζί μου και εξαφανίσου χωρίς ίχνη
Θα σε σπάσω προσεκτικά
Οπότε πάρε με επώδυνα
Ταιριάζεις τόσο τέλεια
Θα περιμένω
Τα φιλιά της είναι σαν όξινη βροχή
Που διαλύουν μακριά την αίσθηση της συγκράτησης
Τα φώτα έξω καίνε από τον μανδύα της ομίχλης
Καλύπτοντας την βία, με έχει τσιμπήσει...
Μερικοί μου κάνουν κακό και πάλι, δεν αξίζουν το σώσιμο
Η καρδιά που έχω ξοδέψει όλη μου την ζωή σπάει
Το παρμπρίζ μου σπάει από τον μανδύα της ομίχλης
Καλύπτοντας την βία, με έχει τσιμπήσει σφήκα