Warszawa, ja i ty [English translation]

Gwiazdami niebo błyska,

gwiazdami fale drżą,

lecz spójrz na fale z bliska:

to światła Warszawy są.

Już teraz niedaleko,

już dudni gwarem most.

Tym mostem ponad rzeką

do miasta trafimy wprost.

I nic mi już nie trzeba:

Warszawa, ja i ty!

A w górze błękit nieba!

Ach, to już wystarczy mi!

Wśród ruin pokoik mały:

maleńkie okna, drzwi.

To jest majątek mój cały,

ale to wystarczy mi!

Że tam ktoś bogatszy?

Że pieniądze ma?

Lecz ten ktoś nie patrzy

tak na Wisłę z okien co dzień jak ja!

I czego jeszcze trzeba,

gdy Wisła w dole lśni,

a w górze błękit nieba?

Ach, to już wystarczy mi!

Już pierwszy tramwaj ruszył,

już pierwsze kino gra.

Ach, kto się tym nie wzruszy,

jeśli serce warszawskie ma?

W tramwaju-barykadzie

jest bar, pójdziemy tam,

staniemy jak przy ladzie.

Gdzie lepiej może być nam?

I nic mi już nie trzeba:

Warszawa, ja i ty!

A w górze błękit nieba!

Ach, to już wystarczy mi!

Wśród ruin pokoik mały:

maleńkie okna, drzwi.

To jest majątek mój cały,

ale to wystarczy mi!

Że tam ktoś bogatszy?

Że pieniądze ma?

Lecz ten ktoś nie patrzy

tak na Wisłę z okien co dzień jak ja!

I czego jeszcze trzeba,

gdy Wisła w dole lśni,

a w górze błękit nieba?

Ach, to już wystarczy mi!

Bo Warszawa, ja i ty –

ach, to już wystarczy mi!