Είναι εντάξει κατά τη διάρκεια της ημέρας, μένοντας απασχολημένη,
Αρκετά πνιγμένη στη δουλειά ώστε να μην αναρωτιέμαι πού βρίσκεται αυτός
Βαρέθηκα πολύ να δακρύζω, γι' αυτό τώρα τελευταία
Όταν συνειδητοποιώ, αλλάζω εντελώς τη διάθεση
Είμαι στο πόδι, καθαρίζω το σπίτι, τουλάχιστον δεν πίνω
Πηγαίνω από δώ κι από κεί για να μην χρειάζεται να σκέφτομαι για τη σκέψη
Ότι αυτή η σιωπηλή αίσθηση του περιεχομένου που ο καθένας παίρνει
Απλά εξαφανίζεται μόλις δύσει ο ήλιος
Αυτό το πρόσωπο στα όνειρά μου αρπάζει τα σωθικά μου
Με πλημμυρίζει με τρόμο
Απορροφημένος στην ψυχή, κολυμπάει στα μάτια μου, από το κρεβάτι
Πηδάω πάνω του, σκορπίζοντας το φεγγάρι
Kαι μόνη μου ξυπνάω
Αν ήμουν η καρδιά μου θα προτιμούσα να είμαι ανήσυχη
Από τη στιγμή που σταματώ, με πιάνει ο ύπνος, αλλά είμαι με κομμένη ανάσα
Mε πόνο στο στήθος μου τώρα που η μέρα μου τελειώνει
Το σκοτάδι με σκεπάζει και δεν μπορώ να τρέξω
Το πρόσωπο του στα όνειρά μου αρπάζει τα σωθικά μου
Με πλημμυρίζει με τρόμο
Απορροφημένος στην ψυχή, κολυμπάει στα μάτια μου, από το κρεβάτι
Πηδάω πάνω του, σκορπίζοντας το φεγγάρι
Kαι μόνη μου ξυπνάω
Kαι μόνη μου ξυπνάω
Kαι μόνη μου ξυπνάω
Kαι μόνη μου ξυπνάω...