Τον δρόμο μου μπορώ να αισθανθώ στο σκοτάδι
Η καρδιά μου με καθοδηγεί
Δεν μπορώ να ξέρω τον προορισμό μου
Αλλά ξέρω από που ξεκίνησα
Πολύ μικρός μου λεν' πως είμαι, για να καταλαβαίνω
Λεν' πως κόλλησα σ' ένα όνειρο
Πρέπει τα μάτια μου ν' ανοίξω, αλλιώς η ζωή θα περνά από μπροστά μου χωρίς να τη βλέπω
Λοιπόν, εντάξει, συμβιβάζομαι
Ξύπνησέ με, λοιπόν, όταν όλα θα έχουν —πλέον— τελειώσει
Όταν θά 'μαι πια σοφότερος και ωριμότερος
Τόσον καιρό, τον εαυτό μου προσπαθούσα να βρω
Μα δεν ήξερα πως τον είχα χάσει. . .
Προσπάθησα το βάρος του κόσμου εγώ να το κουβαλήσω
Μα μόνο δυο χέρια έχω
Ελπίζω σ' όλο τον κόσμο να ταξιδέψω
Χωρίς κανένα <απολύτως> πλάνο
Μακάρι για πάντα τόσο νέος να έμενα
Χωρίς να φοβάμαι τα μάτια μου να κλείσω
Η Ζωή ένα παιχνίδι είναι, που φτιάχτηκε για όλους
Και η Αγάπη 'ν' το έπαθλό του
Ξύπνησέ με, λοιπόν, όταν όλα θα έχουν —πλέον— τελειώσει
Όταν θά 'μαι πια σοφότερος και ωριμότερος
Τόσον καιρό, τον εαυτό μου προσπαθούσα να βρω
Μα δεν ήξερα πως τον είχα χάσει. . .