ونعيد [Wa Nueid] [Persian translation]

سحر را به انتظار می نشینیم به شمردن تمام ستاره ها

و دوباره و دوباره و دوباره (تکرار می کنیم

صخره ها مان را حمل می کنیم و از بالای کوه پرت می کنیم

و دوباره و دوباره و دوباره

چشم هامان باز است وقتی درش خاک می پاشند

بهشان (به آنها) بگو هنوز می بینیم

می توانیم از خوردن امتناع کنیم، حتی وقتی مردم استخوان های(بیرون زده)مان را می بینند

بهشان بگو ما گرسنه نیستیم

آنقدر تکانش می دهیم تا قفسی، که خود ماست،‌ نابود شود

به من بگو از چه می ترسی

که دوام می آوریم تا رویایی را که برایش جنگیدیم از پا درآریم بهشان بگو ما هنوز گواهیم

که پرواز می کنیم، به خزیدن راضی نمی شویم زمستان را که رو شانه هامان حمل کنیم، روزگار (سرنوشت) بهار را می آورد

بهشان بگو ما هنوز ایستاده ایم، بهشان بگو ما هنوز گواهیم

بهشان بگو ما هنوز می بینیم، بهشان بگو ما گرسنه نیستیم

بهشان بگو ما هنوز گواهیم، بهشان بگو ما گرسنه نیستیم