W medycynę naszej doby [English translation]

W medycynę naszej doby nikt nie wierzy, nie!

Szczęściem wszystkie dziś choroby wojną leczy się.

Choryś człek – idź, bracie, na wojenkę,

Straw ten lęk, a będziesz żył przez wiek.

Cierpisz, bracie na zaparcie od szeregu dni,

Niech no przyjdzie pierwsze starcie, jesteś zdrów aż grzmi.

Choryś człek – idź, bracie, na wojenkę,

Straw ten lęk, a będziesz żył przez wiek.

Męczy cię reumatyzm srogo, w nogę tnie jak miecz,

Granat huknie i wraz z nogą pójdą bóle precz.

Choryś człek – idź, bracie, na wojenkę,

Straw ten lęk, a będziesz żył przez wiek.

Chory był na zatłuszczenie, a że w oczach puchł,

Marsze trzy, jedno ćwiczenie i już stracił brzuch.

Choryś człek – idź, bracie, na wojenkę,

Straw ten lęk, a będziesz żył przez wiek.

Choć ci w piersi serce drga tak, że zapiera dech!

Pójdziesz na Moskali w atak, będziesz gnał za trzech.

Choryś człek – idź, bracie, na wojenkę,

Straw ten lęk, a będziesz żył przez wiek.

A gdy kochasz się namiętnie stąd serdeczny ból,

Wykuruje cię doszczętnie w serce parę kul.

Choryś człek – idź, bracie, na wojenkę,

Straw ten lęk, a będziesz żył przez wiek.