Vzpomínka [Polish translation]

Znam parę miejsc, z nich wstrzymuje mi się oddech

I bądź pewien, że dla nich miejsca w sercu nie znajdziesz

Człowiek na czas straci nawet ostatnią rzecz, co ma

I do modlitw powróci, aż mu będzie ciemność śpiewała.

Tak więc muzyko graj, niech tu nie jestem samotna

Tylko ja i ciemność, tylko ja i ciemność boląca

Płomień gaśnie

W nas już dalej go nie ma

Nie została nam siła

Jesteśmy przegrani

Do pustych butelek od wina

Dam krótkie pismo

Jak historia się kończy, jak się zaczęła

Już niczego nie zmienię

Na okienną ramę smutek się kładzie, jak długo chce tu spać

Na okienną ramę smutek się kładzie

Wyrwany list z pamięci

Nigdy nie czytać, z powrotem nie wklejać

Nie byłoby topienia bez zimy

I w modlitwach mych życzenie

Ujrzeć oczy mamy

Tak więc muzyko graj, jak grywała mi ona

Nim nastała ciemność, nastała ciemność boląca

Wspomnieniem ożywasz

Już niczego nie zmienię

W szarej sieni śpiew dobrzmiewa

Nikogo tu nie ma

Tylko w pustej butelce od wina

Dalej skryte jest pismo

Jak historia się kończy, jak się zaczęła

Już nikt nie wie

Na okienną ramę smutek się kładzie, jak długo chce tu spać

Na okienną ramę smutek się kładzie