Верыць [Vyeryts] lyrics

Поруч з пахам спалёных сонцам палёў

Птушкай цёмнаю ў сэрца восень зноў уваходзіць,

Ты пляцеш свой вянок са стужак жалобных,

З красак-кветак абвялых, каласоў учарнелых...

Ды хто ведае, чым павярнуцца

Халады ды страты

Для таго, хто ўмеў верыць?..

І хто ўведаў, калі над вадою

Узыдзе зорны блакіт

Для таго, хто ўмеў чакаць?..

Ты не можаш ісці, табе дыхаць балюча,

Заміж сэрца – крывавіць незагойная рана,

Але ўсё-ткі ты робіш яшчэ адзін крок

Між палыну й цярноў да нябёсаў жаданых…

І аднойчы прачнуцца анёлы,

І адчыняцца дзверы

Для таго, хто ўмеў верыць…

Непагодным студзеньскім ранкам

Закрасуе ў гарах мігдал

Для таго, хто ўмеў чакаць…

Да зямлі верас хіліцца, і счарнеў далягляд,

І аблокі цяжэюць, і святла ўсё меней,

Ты сядзіш на пагорку – нерухома, бязмоўна,

Бо даўно ўсё сказана і даўно дапяяна…

Але ведаю, знойдзецца ключ

І расчыняцца дзверы

Для таго, хто ўмеў верыць…

І над цёмнымі водамі змроку

Узыдзе зорны блакіт

Для таго, хто ўмеў чакаць