Tuzdan bir heykel gibi üşümüşüm
Cam bir türbenin içinde
Ağlamaktan kemiklerine kadar kurumuş
Ve ölüyüm olabileceği kadar
Tabutundaki Tiberius'un*
Parthenon gibi bütünüyle harabe
Tıpkı Columbus'un öldüğü kadar yalnız
Mona Lisa kadar solgun
Bir limon kadar acı
Akordeon kadar buruşuk
Sfenks gibi
Burnunu kaybettiğinde
Büyük İskender gibi
Kılıçsız ve mızraksız
Yoksul bir hristiyan gibi
Roma İmparatorluğu döneminde
Cevap verebileceğim bir şeyler arıyorum
Çünkü düşünmekten yorgun düştüm
Saniyeler nasıl da akıp geçiyor
Ve ben bu müthiş evrensel selde hayatta kalıyorum
Daha fazla çaba harcamadan, açıklama
Eski bir çekmecede beliriyor
Ve tek bir kesirden daha az sürede
Hayata dönüp yeşillere bürünüyor
Kalp
Dön, dön
Dön, Dön
Çünkü hayatım bir borudan fışkırıp boşalıyor
Ayaklarım nasır bağladı kıpırdamamaktan
Sana nasıl söyleyeceğimi bilmiyorum
Seni özlediğimi
Ve bir yıldan fazladır
Zaten bu durumda olduğumu
Dön, dön
Dön, dön
Çünkü benim teknem çamura batıyor
Istırap dirseklerimi bile ısırıyor
Dünyam bomboş ve sıkıcı
Sana burda, yanımda sahip olmak için
Ölüyorum