W coś wierzyłem i na coś czekałem
W nawale dni bezmyślnych,
Tyle, że się zmęczyłem, i się nie stałem
Ani bogatszym, ani mądrzejszym.
Zamieniałem miłość na miłość,
Szukałem dobra poza dobrem,
A teraz widzę dopiero, że
Wszystko na próżno.
A kiedyś całym światem podwórko było,
Tajemnic pełen był strych.
Siedem tysięcy dni od tej pory minęło,
A ja ani nie wiem kiedy.
Widać, ze czas już coś zmienić,
Ale co - skąd mam to wiedzieć?
Obiecali mi, że wszystko przede mną -
Skąd to wiedzą...?
I zdało się mi, że bez moich pomysłów
Świat nie może przeżyć ani dnia,
Okazało się, że na świecie ludzi pełno,
A wszyscy mądrzejsi niż ja.
I właśnie dlatego przez tyle lat,
Tak leniwie zmienia się świat,
Bo przychodzą mędrcy za durniami,
Ślad w ślad.
I ja poznać chciałem dobro i zło,
By odróżnić dobro od zła,
Udało się - zdołałem zrozumieć,
Jak trudny jest krok od słów do czynów.
I jak głupio jest rąbać z łopatki, [?]
I jak łatwo mieć rację w przemowach,
I jak strasznie bywa zaczynać
Wszystko od nowa.