Είναι ο δρόμος μπροστά σου
ένα γέλιο που σβήνει
είναι η σκέψη στεγνή
και σημάδια μου αφήνει
πάνω στην άμμο που σκέπασε
όσα είχα δώσει
βρες πάλι τα ίχνη
προτού ξημερώσει
Τριγύρω τα φώτα έχουν σβήσει
τα σπίτια κλειστά
οι μέρες μικραίνουν στη δύση
πουλιά που πετούν χαμηλά
Θυμάμαι τραγούδια να λες
κι ο δρόμος ν’ανοίγει
θυμάμαι μεγάλες στιγμές
που πίσω έχουν μείνει
Βρες μου ένα τρόπο
κοντά σου να ζω
και θα το δεις πως θα’μαι εδώ
Εδώ που η καρδιά ζητά να κρυφτώ
εδώ κι όταν φεύγω και πάλι γυρνώ
Δεν ξέρω αν ήτανε ψέμα ή αλήθεια
όλα αυτά
αυτά που ζωές ξεσηκώνουν
σκορπίσανε φύγαν μακριά
οι χάρτες δεν έχουν στεριά
κι οι φάροι σβησμένοι
Μα εγώ σ’ αγαπώ δυνατά
κι αυτό πια μου μένει
Βρες μου ένα τρόπο
κοντά σου να ζω
και θα το δεις πως θα’μαι εδώ
Εδώ που η καρδιά ζητά να κρυφτώ
εδώ κι όταν φεύγω και πάλι γυρνώ