Восень плача фарбамі лета
Гукі звыклага супыняе цішыня
Паміж намі словы з песень
Ніткаю цягнуцца, быццам кранаюць кожнага з нас.
Так маўкліва ад успамінаў
Кожны з нас схаваў сваю мелодыю
З першым золакам пераблытаць
Нібы на хуткасці, нашыя колеры