Całowałaś tak, jak nikt nie potrafiłby sobie tego wyobrazić,
jak spokojne morze,
jak wzburzone morze.
I zawsze zostawałaś, by zobaczyć świt,
i by być mym lekarstwem na zapomnienie.
Wiem, że dawno temu ostrzegałaś mnie:
„Kochanie, bądź bardzo ostrożny, kochanie, bo to cię zrani.
Nie powinieneś mnie kochać, jestem grzechem,
są dni z mej przeszłości, które powrócą.”
Ja, który byłem burzą, ja, który byłem tornadem,
ja, który byłem wulkanem, jestem wygasłym wulkanem,
bo ty odleciałaś z mego gniazda,
bo ty odeszłaś ode mnie.
Ja, który byłem burzą, ja, który byłem tornadem,
ja, który byłem wulkanem, jestem wygasłym wulkanem…
Całowałaś tak, jak nikt nie potrafiłby sobie tego wyobrazić,
jak spokojne morze,
jak wzburzone morze.
I zawsze zostawałaś, by zobaczyć świt,
i by być mym lekarstwem na zapomnienie.
Sprawiłaś, że dni zamieniły się w noce.
Czasem to było twe ciało, czasem coś więcej,
a ja byłem biedakiem, ale byłem z tobą,
czułem się szczęśliwszy, niż ktokolwiek.
Ja, który byłem burzą, ja, który byłem tornadem,
ja, który byłem wulkanem, jestem wygasłym wulkanem,
bo ty odleciałaś z mego gniazda,
bo ty odeszłaś ode mnie...
[Powtórzenie ostatniej zwrotki.]