Слухайце мяне, напаўспявачку,
Распавядайце пра мяне сваім каханым, сваім сябрам,
Распавядайце ім пра гэтую дзяўчыну з чорнымі вачыма і шалёнымі марамі.
Я толькі хачу пісаць гісторыі, якія дойдуць да вас.
Гэта ўсё.
Вось, вось, вось, вось яна я.
Вось я – хоць і голая, але я баюся, так.
Вось я – і ў шуме, і ў цішы.
Глядзіце на мяне, або прынамсі на тое, што ад мяне засталося.
Глядзіце на мяне, пакуль я яшчэ не змерзла.
Што мне вам такога сказаць, чаго вам не скажуць іншыя вусны?
Няшмат, але ўсё, што ў мяне ёсць, я паказваю тут.
Вось.
Вось, вось, вось, вось яна я.
Вось – хоць і голая, але гэта канец.
Вось мае вусны, мой крык. Вось гэта – я, але ўсё адно.
Вось, вось, вось, вось менавіта тут
Вось яна я, вось мая мара, мая зайздрасць; як я паміраю, як я смяюся.
Вось яна я, і ў шуме, і ў цішы.
Не сыходзьце, благаю вас, застаньцеся надоўга.
Мабыць, гэта мяне не ўратуе, але я не ведаю, як я буду без вас.
Любіце мяне так, як любяць сябра, які навекі сышоў.
Я хачу быць любімай, бо я сама не ведаю, як любіць сябе.
Вось, вось, вось, вось яна я,
Вось я – хоць і голая, але гэта канец.
Вось я ў цішы, нават у агні.
Глядзіце на мяне, нарэшце,
Глядзіце ў мае вочы, мае рукі –
Усё, што ў мяне ёсць, яно тут,
Гэта мае вусны, мой крык.
Вось – гэта я, вось, вось,
Вось,
Вось,
Вось, вось.
Вось.