Μια βότκα με φράουλα
Προσποείταi την ανυποψίαστη μες το ποτήρι μου
Καθισμένη στητά στην καρέκλα μου και με σηκωμένο το μικρό δαχτυλάκι (δλδ καθως πρέπει)
Κοιτώ να χορεύουν τα παγάκια εκεί στον πάτο
Το φόρεμά μου είναι τσαλακωμένο, πλέον τίποτα δεν είναι όπως πριν...
Το ρίμελ έχει φύγει, μου φαίνεται ότι με πονά το δόντι μου,
Πρέπει να δραπετεύσω αλλά η καρέκλα μου με συγκρατεί
Και χορεύουν γύρω μου κορίτσια με μεγάλα χαμόγελα
Που ακτινοβολούν από έρωτα και η ευτυχία τους με προσβάλλει...
Και γυρνούν γύρω μου καρδιές γεμάτες από έξαψη
Καρδιές γεμάτες από συναίσθημα...
Κι εγώ, κι εγώ...
Μια βότκα με φράουλα
Με κοιτά από απέναντι καθόλου ανέμελα
Την πίνω καθώς τη βγάζω από μέσα μου και η καρδιά μου
χύνεται πάνω στα ασημένια παπούτσια μου
Βάζω στο ποτήρι μου ακόμη λίγο κουράγιο
Αλλά είναι μόνο μια φενάκη, ο κόσμος με κοιτά επίμονα
"σταματήστε κύριε, αλλιώς θα πιάσω φωτιά"
Και χορεύουν γύρω μου κορίτσια με μεγάλα χαμόγελα
Που ακτινοβολούν από έρωτα και η ευτυχία τους με προσβάλλει...
Και γυρνούν γύρω μου καρδιές γεμάτες από έξαψη
Καρδιές γεμάτες από συναίσθημα...
Κι εγώ, κι εγώ...
Μια βότκα στο ποτήρι συμπληρώνει τη δυστυχία μου
Και κολυπώ ανάποδα και δε βλέπω πλέον τη γη
οι άνθρωποι είναι τόσο μικροί, είναι τόσο ανησυχητικό αυτό αν το βλέπεις από εδώ
Γελώ και μετά κλαίω αλλά δεν καταλαβαίνω τίποτα
Αλλά τι είναι αυτή η ευτυχία
Θα δούμε σίγουρα άυριο, θα το δούμε αμέσως
Θα το δούμε του χρόνου
Και χορεύουν γύρω μου κορίτσια με μεγάλα χαμόγελα
Που ακτινοβολούν από έρωτα και η ευτυχία τους με προσβάλλει...
Και γυρνούν γύρω μου καρδιές γεμάτες από έξαψη
Καρδιές γεμάτες από συναίσθημα...
Κι εγώ, κι εγώ...