Κατάφωτη πόλη, θα βάλεις στην καρδιά μου -
αχ, θα βάλεις στην καρδιά μου φωτιά!
Έχω φέρει να ξοδέψω ένα μάτσο λεφτά,
ανεβάστε, λοιπόν, τα πονταρίσματα ψηλά!
Χιλιάδες μορφονιές εκεί έξω κάνουν ουρά,
που ζούνε ξένοιαστα, ελεύθερα, ανέμελα -
κ’ εγώ θα τους μοιράσω αγάπη με τη σέσουλα!
Ζήτω το Λας Βέγκας! Ζήτω το Λας Βέγκας!
Πόσο θάθελα περσότερο να κράταγε
από εικοστέσσερις ώρες η κάθε μέρα που περνά.
Γιατί ακόμα και σαράντα ώρες να κράταγε,
εγώ δε θα κοιμόμουνα ούτε δύο λεπτά!
Α! Βλέπω μπλακτζάκ, πόκερ και ρουλέτα να γυρνά,
περιουσίες κερδίζονται, χάνονται σε μία μπιλιά,
αρκεί νάχεις σιδερένια νεύρα και γερή, γερή καρδιά!
Ζήτω το Λας Βέγκας! Ζήτω το Λας Βέγκας!
Ζητώ, Λας Βέγκας, με τις επιγραφές τις φωτεινές
και με τους ύπουλους κουλοχέρηδες
που καταστρέφουν κάθ’ ελπίδα με τη μια.
Ζήτω, Λας Βέγκας, που τα πρωινά κάνεις νυχτιά,
που τις νυχτιές κάνεις πρωινά.
Αν το ζήσεις μια φορά,
δε θάσαι ο ίδιος ποτέ ξανά!
Θα συνεχίσω να ζω ζωηρά,
θα το κάψω, θα περάσω καλά,
ακόμα κι αν φάω όλα μου τα λεφτά!
Αν μείνω άφραγκος για τα καλά,
θα θυμάμαι πάντα τουλάχιστον ότ’ ήταν φοβερά!
Θα τα δώσω όλα - μ’ όλη μου την καρδιά!
Κυρά Τύχη, κάν' τα ζάρια νάν' ευνοϊκά,
κάνε να φέρνω εξάρες με κάθε μου ζαριά!
Ζήτω το Λας Βέγκας! Ζήτω το Λας Βέγκας!
Ζήτω το Λας Βέγκας! Ζήτω! Ζήτω το Λας Βέγκας!