Viure sense tu [Polish translation]

Żyć bez ciebie…

jakaż to trudna nauka!

Stojąc przed lustrem

uczyć się mówić do samej siebie.

Nauczyciel, który mnie uczy

to czas, który się nie zatrzymuje...

Żyć bez ciebie…

jakaż to trudna nauka!

To tak jak ktoś, kto nie już nie widzi

i, idąc powoli przez pokoje,

rozpoznaje swe meble

po uderzeniach o nogi.

Czas całuje me oczy

i osusza mi łzy.

Powoli rozpraszają się

zapachy, które zostawiłeś.

Znów jesteśmy, ta noc i ja,

w tym jakże szerokim łóżku!

A ten przeraźliwy spokój,

który już powraca do domu,

od długiego już czasu

dopominał się, by go wpuścić,

podając mi delikatnie

swą lodowatą dłoń...

Żyć bez ciebie

i powolutku cię zapominać...