Vitkispá [English translation]

Hljóðs bið ek allar helgar kindir,

meiri ok minni mögu Heimdallar;

viltu, at ek, Valföðr! vel framtelja

forn spjöll fíra, þau er fremst um man.

Þá gengu regin öll á rökstóla,

ginnheilug goð, ok um þat gættusk;

(á gengust eiðar, orð ok sœri,

mál öll meginlig er á meðal fóru.)

Sól tér sortna, sígr fold í mar,

hverfa af himni heiðar stjörnur;

geisar eimi ok aldrnari,

leikr hár hiti við himin sjalfan.

Þá gengu regin öll á rökstóla,

ginnheilug goð, ok um þat gættusk;

(Skelfr Yggdrasils askr standandi,

ymr it aldna tré, en jötunn losnar.)

Geyr nú Garmr mjök fyr Gnipahelli,

festr mun slitna en freki renna;

fjölð veit ek fræða, fram sé ek lengra

um ragnarök römm sigtíva.

Bræðr munu berjask ok at bönum verðask,

munu systrungar sifjum spilla;

Skelfr Yggdrasils askr standandi,

ymr it aldna tré, en jötunn losnar.

Sér hon upp koma öðru sinni

jörð ór ægi iðjagræna;

falla forsar, flýgr örn yfir,

sá er á fjalli fiska veiðir.

Sal sér hon standa sólu fegra,

gulli þakðan á Gimléi;

þar skulu dyggvar dróttir byggja

ok um aldrdaga ynðis njóta.