Bir zamanlar şu uzun binaların gölgeleri
Pelerinlerini çimenlik alanların her köşesine atacaktı
Ve teker teker, her büyük gölge yeşili siyaha boyayacaktı
Öngöremediğimiz değişimlere izin vererek
Herkes yarattığımız dünyaya bakmamıza izin veriyor
Ve hadi gözlerimizi büyük makinede dinlendirelim elveda derken
Bizi kucaklayan rüzgarı hisset şehirler ölürken
İzlediğimiz gibi modern bir devre, modern bir zamana düşerken
Hatırla insan hayatının uzak sesini duyduğumuzu
Gökyüzünü gezerken sızlanan milyonlarca gürültüyü
Ve teker teker, tüm minik sesler zamanla solup gitti
Öngöremediğimiz değişimlere izin vererek
Herkes tüm fikirlerimize veda etmemize izin verdi
Çünkü insan olduğumuzu söylemek yeterli değildi geride bıraktığımızda
İnsan duygularına tapabileceğimizi düşünmek için çok geç
Çünkü çoktan akıllarımızda makinelere evrildik.
Ha-ah... (x7)