Vixía o mar,
que a chuvia non é túa
e o sol encandea paseniño.
Vixía o mar,
que a brétema te impide avanzar
e o vento chora a lembranza.
Vixía o mar,
que o paxaro xa non canta
e as azoteas,
e as azoteas,
e as azoteas enchéronse de sucidade.
Vixía o mar,
que as calas están presas
e os piñeiros calan a canción.
Vixía o mar,
que os teus xa non volven
e naves estrañas
enchen o teu porto.
Vixía o mar,
que o paxaro xa non canta
e as azoteas,
e as azoteas,
e as azoteas enchéronse de sucidade.