Μας ξυπνούσες με ένα φιλί σου και μετά
πήγαινες στο κρεβάτι ενώ εμείς
Τρέχαμε στο σχολείο που
Μας μάθαινε όπως έλεγες ''πως να ζούμε''
Αλλά τη ζωή, μας την έχεις διδάξει εσύ
Κάθε μέρα και λίγο παραπάνω
Με εκείνα τα μάτια τα ερωτευμένα σου
με δύο τρελαμένες κόρες σαν και εμάς
Τι δεν θα έδινα
Για να μην μας γερνούσε ο χρόνος ποτέ
Έμαθα να τραγουδάω μαζί σου
Τα καλοκαιρινά βράδια στα καφενεία (caffe)
Έμαθα τα κουράγια μου
Και μοιράστηκα το δρόμο προς την ευτυχία
Τη δύναμή σου και την μελαγχολία σου
Κάθε στιγμή και κάθε οφθαλμαπάτη
Στις γιορτές που δεν ήσουν ποτέ, η μαμά
άνοιγε τα δώρα μαζί μας
Η δουλειά σου σε κρατούσε μακριά
Η μοναξιά σου ήταν και δική μου
Τι δεν θα έκανα
Για να σου δώσω πίσω το χρόνο που χάθηκε τώρα πια
Έμαθα να αγαπώ τη ζωή σαν εσένα
διακινδυνεύοντας όλο μου το ''είναι''
Έμαθα να έχω το θάρρος σου
Και ασπάστηκα την κρυφή,συγκρατημένη τρέλα
Από την μοναδική σου ύπαρξη, επειδή
Είσαι ο προορισμός του δικού μου ταξιδιού
Και έτσι
Όλο και περισσότερο
Μοιάζω σε' σένα
Στο χαμόγελό σου
Και στο δάκρυ
Έμαθα να έχω το θάρρος σου
Και έμαθα να αγαπώ και να πιστεύω
Στη ζωή διακινδυνεύοντας όλο μου το ''είναι''
Και μοιράστηκα αυτό το ταξίδι μαζί σου
Εγώ με εσένα
Έμαθα τα κουράγια μου
Ξυπνάω στο σπίτι μου αυτό
Σκέφτομαι τις στιγμές εκείνες που έφευγες
ακόμα και τώρα τι δεν θα έκανα
Για να μας δώσω πίσω το χρόνο που χάθηκε τώρα πια