Vetrarbreytin

Eitt vesalavætti í vónloysi gekk her á jørð

Regnið var kalt og stigini tung

Armur drap hovur í tøgn

Tá stakkalastjørnan sást bleiktra á hválvinum hvít

Náttin var kvirr og landið var myrkt

Armur lyft andlit títt upp

Tá vón er úr eygsjón

Lagnur liggja eftir á

Okkum ævinleikin fá

Náttarhimin hylir mína trá

Lagnur liggja eftir á

Vetrarbreytin yvir agin blá

Okkum avinleikin fá

Náttarhimin hylir mína trá

Lagnur liggja eftir á

Vetrarbreytin blá

Stjørnufjøldin tíðarbrandi brá

Mannafjøldin fá

Stjørnufjøldin tíðarbrandi brá

Gravartøgnin grá

At avnokta gud tað fall mær í lut

Av summum var sagt at betur var tagt

Hildið tátt um tílíka tign, so lemjandi ein lygn

Tortrúgvin og vísindin vá

Um úti er kalt og málið er fjalt

Á myrkari nátt at falla í fátt

Missa vón er ikki eitt val, ið kemur uppá tal

Fornhetjan, ið brandinum brá