Vestida de nit [Polish translation]

Maluję nuty habanery1,

błękitnej jak woda odwiecznego morza,

białej jak piana, słodkiej jak powietrze,

szarej jak mewy, złocistej jak obraz

w wieczorowej sukni.

Kontempluję krajobraz, szukam słów

które niespiesznie wypełniłyby wersy.

Sosny mnie otulają i słyszę, jak cichną,

a wiatr zawładnie całym horyzontem.

Chciałabym móc zmienić się w łuskę

i schować się na plaży,

aby słuchać dźwięków dawnych wieczorów,

z tamtego świata pełnego tęsknoty,

miłości i spokoju, o zapachu księżyca, ognia i rumu.

Chciałabym móc wdrapać się na najwyższą falę

i palmami przystroić wspomnienie

oprószając cynamonem każdą zatoczkę,

a z muszli robiąc im kołyskę.

Starsi ludzi opowiadają mi z czułością

o przeżytych godzinach pełnych wzruszeń,

gdy byli jeszcze młodzi, silni i odważni –

władcy sieci , bohaterowie burz,

przyjaciele dobrej pogody.

Oczy wymyślają nowe historie,

a statki wracające ze słonecznych miejsc

niosą miłosne pieśni,

kobiety i ojczyznę, żagle i kwiaty.

Chciałabym móc zmienić się w łuskę

i schować się na plaży,

aby słuchać dźwięków dawnych wieczorów,

z tamtego świata pełnego tęsknoty,

miłości i spokoju, o zapachu księżyca, ognia i rumu.

Chciałabym móc wdrapać się na najwyższą falę

i palmami przystroić wspomnienie

oprószając cynamonem każdą zatoczkę,

a z muszli robiąc im kołyskę.

1. https://pl.wikipedia.org/wiki/Habanera